Меѓународен ден на лицата со попреченост – Ден на хуманост, емпатија и разбирање

Секоја година, 3 Декември нè потсетува на еден важен факт:
✨ Лицата со попреченост не бараат сожалување — бараат разбирање, еднаквост, почит и човечност.

Овој ден е потсетник за сите нас дека општеството е силно онолку колку што е силна неговата грижа за најранливите. Хуманоста не е голем гест — тоа е секојдневна свесност.
Емпатијата не е празнична мисла — тоа е одлука да бидеме подобри луѓе секој ден.

Но зад статистики, законски рамки и општествени пораки стојат вистински семејства, вистински лица, вистински приказни.
Ова е една таква приказна — силна, искрена и болна колку што е убава.

Писмо од мајка на дете со посебни потреби

Ве молиме прочитајте!

„Секој ден се будам во 4:15 со цел да излеземе од дома во 6:45.
Во тие два и пол часа се подготвувам себеси и моите две деца.

Сигурно се прашувате зошто ми е потребно толку време?

Затоа што мојот син има Спинална Мускулна Атрофија.
Секое утро морам да ги изгаснам и организирам машините кои ги користиме во текот на ноќта — бипап машина, инхалатор, машина за искашлување.
Треба да ги извадиме ортозите што ги носи навечер.
Потоа ја подготвувам неговата електромоторна количка — батеријата да е полна и количката да ја сместам во комбето.
И на крај — сите оние работи што секоја мајка ги прави: ранец, ручек, домашни задачи, сите помагала што му се потребни за училиште.

Сето ова го правам секој ден — и се чувствувам среќна.
Нашиот живот е полн со предизвици, но со добра организација, функционираме.

Она што не можам да го разберам се индивидуите кои свесно ги отежнуваат животите на оние што живеат со хендикеп.
Оние кои ги игнорираат знаците за паркинг за хендикепирани — само за да стигнат побрзо.

Не можам да ви опишам колку пати не сум можела да паркирам затоа што некој илегално го користи местото за лица со посебни потреби.
Не можам да ви опишам колку пати не сум можела да ја симнам или качам количката затоа што автомобилот до нас е паркиран преблиску, без простор ниту вратата да ја отворам.

Ве молам, не дозволувајте вашата мрзливост, негрижа или игнорантност да го отежнува нашиот живот — кој и онака е полн со препреки.“

Овој ден е повеќе од дата – тоа е потсетник.

Потсетник дека зад секоја попреченост стои човек.
Стои семејство.
Стои мајка што станува во 4:15.
Стои дете кое се бори повеќе од што повеќето од нас ќе разберат.

Хуманоста не е обврска.
Хуманоста е избор.

Емпатијата не е социјална политика.
Емпатијата е човечност.

И да не заборавиме:

Не само денес.
Не само на 3 Декември.
Секој ден треба да сме свесни за предизвиците со кои овие лица се соочуваат.
Секој ден да бираме да бидеме повнимателни, поправедни и похумани.

Само така градиме општество достојно за сите нас. 💙