Dita Ndërkombëtare e Personave me Nevoja të Veçanta – një ditë e humanizmit, ndjeshmërisë dhe mirëkuptimit

Çdo vit, më 3 dhjetor, na kujton një të vërtetë të rëndësishme: ✨ Personat me nevoja të veçanta nuk kërkojnë mëshirë — kërkojnë mirëkuptim, barazi, respekt dhe njerëzi.

Kjo ditë është një kujtesë për të gjithë ne se shoqëria është aq e fortë sa është e fortë kujdesi i saj për më të cenueshmit. Humanizmi nuk është një gjest i madh — është një vetëdije e përditshme. Empatia nuk është një mendim festiv — është një vendim për të qenë njerëz më të mirë çdo ditë.

Por pas statistikave, kuadrit ligjor dhe mesazheve shoqërore qëndrojnë familje të vërteta, persona të vërtetë, histori të vërteta. Kjo është një nga ato histori — e fortë, e sinqertë dhe e dhimbshme po aq sa është e bukur.

Letër nga një nënë e një fëmije me nevoja të veçanta

Ju lutemi, lexojeni!

“Çdo ditë zgjohem në orën 04:15 që të mund të dalim nga shtëpia në 06:45. Gjatë atyre dy orëve e gjysmë përgatis veten dhe dy fëmijët e mi.

Me siguri pyesni veten pse më duhet kaq shumë kohë? Sepse djali im ka Atrofi Muskulare Spinale. Çdo mëngjes duhet t’i fik dhe t’i sistemoj pajisjet që i përdorim gjatë natës — aparatin BPAP, inhalatorin dhe pajisjen për nxjerrjen e sekrecioneve. Duhet t’ia heq ortozat që i mban gjatë natës. Më pas përgatis karrigen e tij elektrike — të sigurohem që bateria është e mbushur dhe ta vendos karrigen në furgon. Dhe në fund — të gjitha ato gjëra që i bën çdo nënë: çanta, ushqimi, detyrat e shtëpisë, dhe të gjitha ndihmesat që i duhen për në shkollë.

Të gjitha këto i bëj çdo ditë — dhe ndihem e lumtur. Jeta jonë është plot sfida, por me organizim të mirë, funksionojmë.

Ajo që nuk mund ta kuptoj janë individët që me vetëdije ua vështirësojnë jetën atyre që jetojnë me vështirësi. Ata që i injorojnë shenjat e parkimit për persona me aftësi të kufizuara — vetëm për të mbërritur më shpejt.” “Nuk mund t’ju përshkruaj sa herë nuk kam mundur të parkoj, vetëm sepse dikush ka përdorur në mënyrë të paligjshme vendin e parkimit për persona me nevoja të veçanta. Nuk mund t’ju përshkruaj sa herë nuk kam mundur ta zbres ose ta ngjis karrocën, sepse automjeti pranë nesh është parkuar tepër afër — pa lënë as hapësirë për të hapur derën.

Ju lutem, mos lejoni që dembelizmi, pakujdesia apo injoranca juaj ta vështirësojë jetën tonë — një jetë që edhe ashtu është plot pengesa.”

Kjo ditë është më shumë se një datë — është një kujtesë.

Një kujtesë se pas çdo vështirësie qëndron një njeri. Qëndron një familje. Qëndron një nënë që zgjohet në orën 04:15. Qëndron një fëmijë që lufton më shumë sesa shumica prej nesh do ta kuptojnë ndonjëherë.

Humanizmi nuk është detyrim. Humanizmi është zgjedhje. Empatia nuk është politikë sociale. Empatia është njerëzi.

Dhe të mos harrojmë:

Jo vetëm sot.

Jo vetëm më 3 dhjetor.

Çdo ditë duhet të jemi të vetëdijshëm për sfidat me të cilat përballen këta persona.

Çdo ditë të zgjedhim të jemi më të kujdesshëm, më të drejtë dhe më humanë.

Vetëm kështu ndërtojmë një shoqëri të denjë për të gjithë ne. 💙