Në çdo brez ekziston një shtyllë e qetë force dhe stabiliteti – pensionistët. Janë njerëzit që për vite me radhë kanë qenë shtytës të shoqërisë: edukatorë, ndërtues, punëtorë, heronj të përditshmërisë. Sot, kur ritmi i jetës së tyre është më i ngadalshëm, prania e tyre është më e rëndësishme se kurrë më parë.

Pensionistët nuk janë thjesht persona të moshuar me më shumë kohë të lirë. Ata janë ruajtës të tregimeve, dëshmitarë të historisë dhe bartës të vlerave që sot shpesh harrohen. Urtësia e tyre nuk buron nga librat, por nga vetë jeta – nga vendimet e marra, gabimet e bëra, kohët e vështira të përjetuara dhe betejat e fituara.

Durimi i tyre është një mësim që të gjithë duhet ta mësojmë. Në një kohë kur jetojmë shpejt, me padurim dhe shpesh sipërfaqësisht, pensionistët na kujtojnë vlerën e pritjes, kujdesit dhe dëgjimit të vërtetë. Respekti i tyre ndaj të tjerëve, ndaj familjes dhe traditës është një urë lidhëse mes së kaluarës dhe së ardhmes. Ata janë ata që ende dinë të përshëndesin të parët, të pyesin me zemër “si je” dhe të japin dorën pa asnjë interes. Por, pavarësisht gjithçkaje që japin, pensionistët shpesh margjinalizohen dhe harrohen nga sistemi, të lënë mënjanë nga zhvillimet bashkëkohore. Është koha që kjo të ndryshojë. T’i përfshijmë, t’i pyesim, t’i dëgjojmë. Ata nuk kërkojnë shumë – vetëm vëmendje, respekt dhe ndjenjën se ende janë pjesë e rëndësishme e shoqërisë.

Sot, le të ndajmë pak kohë për gjyshërit tanë, fqinjët, të afërmit dhe miqtë që janë në pension. T’ua themi se i vlerësojmë, i duam dhe t’ua dëshmojmë se jeta e tyre ka një vlerë të jashtëzakonshme.